در باره سخن

373.وَ قَالَ (علیه السلام) :الْكَلَامُ فِی وِثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِی وِثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ  

«1268»

وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً .

ص1268

 امام علیه السّلام (در باره سخن) فرموده است : 1-سخن در قید و بند تو مى باشد تا آنرا نگفته اى و چون به زبان آوردى تو در بند آن هستى (پیشتر تو بر آن مسلّط بودى و اكنون آن بر تو چه سود رساند چه زیان) 2-  پس زبانت را (در خزینه دهان) نگاه دار چنانكه طلا و نقره را در خزینه مى نهى كه بسا یك كلمه نعمتى را از دست مى دهد و عذاب و گرفتارى پیش مى آورد (بنا بر این باید پرگوئى نكرده پیش از اندیشه سخن نگفت).